A dziś zaprezentujemy wam ciekawostki z początów historii tańca w pigułce!
Fragment pracy magisterskiej Kamili Płóciennik pt „Dbałość o zdrowie jako motyw podejmowania aktywności fizycznej kobiet w klubach fitness”.
Za początek rozwoju form taneczno-ruchowych uważa się opracowanie przez Francois Delsarte’a w połowie XIX wieku ćwiczeń rozluźniających przyporządkowanych trzem sferom: głowie, tułowiu oraz kończynom. Pedagog ten dostrzegł także, iż ruch ma związek ze stanem emocjonalnym człowieka, wpływa na niego pozytynie (Grodzka – Kubiak, Aerobik czy Fitness, 2002, s.7).
Kolejnym istotnym wydarzeniem było stworzenie przez Isadorę Duncan tańca wyzwolonego na przełomie XIX i XX wieku. Fenomen rozwoju form taneczno – gimnastycznych polegał na leczniczym wpływie tańca,zarówno w sferze psychicznej,jak i fizycznej. Dziś nazwałoby się tę formę tańca rodzajem choreoterapii (s. 7-8).
Mniej więcej w tym samym czasie Emil Jaques-Delcroze opracował zbiór ćwiczeń domuzyki,couznaje się za początki rytmiki. Sam autror uważał, iż dzięki muzyce ruchy ćwiczących należało kontrolować oraz dostosować ich szybkość do tempa muzyki,cozwiększało koordynację ruchową człowieka (s. 8).
Pisząc o prekursorach ćwiczeń przy muzyce nie można zapomnieć o Rudolfie Labanie – twórcy teorii na temat trzech składowych ruchu: energii,przestrzeni i czasie. Ruchy ćwiczących realizowane do muzyki mogą być dynamiczne lub delikatne, wykonane obszernie lub nie,czy też w różnym tempie (s. 9).
Ciekawą metodę stworzyła także Doris Humphrey żyjąca w latach 1895-1958, Według niej „… każdy ruch składa się z kolejnych faz wznoszenia i opadania, czyli narastania i zmniejszania się dynamiki, prędkości,amplitudy…” (s. 10). Można więc uznać,iż Doris Humphrey opracowała komponent ćwiczeń, jakim jest intensyfikacja ruchu.
